باشد که شبی باشد و درویش ِ تو باشم
یعنی که من ِ سوختهدل پیش ِ تو باشم
از هر دو جهان بهتر و زیبنده تر است آه
آن لحظه که در آتش ِ تشویش ِ تو باشم
هم شاعر و هم راوی ِ این وحی ِ عزیزم
شطرنج ِ خراشیدهرخ ِ کیش ِ تو باشم؟
من ساکن ِ چندین ملکوتم . نپسندند
در دست ِ ستمهای ِ کم و بیش ِ تو باشم
پس دست بزن خنده بریز از دهن ِ خویش
تا صبح که بیگانهترین خویش ِ تو باشم